Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
şirindil(li) — sif. Xoşdanışan, dilişirin, gülərüzlü. Şirindil qız. – <Rəhim bəy> dünyagörmüş . . naçalniklər yanında xidmət etmiş, şirindil, zərif, gödəkboylu, altmış sinnini ötmüş bir kişi idi. Ə. H … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xoşzəban — f. şirindilli, şirindil … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
qədim — sif. <ər.> 1. Çox köhnə zamanlara, çox uzaq keçmişə məxsus və aid olan. Qədim tarix. Qədim xalqlar. Qədim adətlər. Qədim abidələr. Qədim qala. Qədim mədəniyyət əsərləri. // Çox köhnə. Divarda bədənnüma bir cüt qədim güzgü vardı. S. H..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şirinləşmək — f. 1. Şirin olmaq, şirin dad vermək. Xəmirə şəkər qatıldığından şirinləşdi. 2. Daha şirin olmaq. Meyvələr dəyib şirinləşdi. 3. məc. Sərtliyi, qabalığı atmaq, xoşsifət, şirindil olmaq. Danışığı şirinləşib. – Bülbülün qarşısında açıl, şirinləş;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xoşkəlam — sif. <fars. xoş və ər. kəlam> Şirindil(li), xoşsöhbət, dilişirin. Əzziyəm, salam səni; Gördüm xoşkəlam səni. Əttar malı deyilsən; Pul tökəm, alam səni. (Bayatı). Göyçəkləri xoşkəlam, həm aşiqə ram; Vacibdi bizə duası Gürcüstanın. S. Ə. Ş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
zərif — sif. <ər.> 1. İncə. Zərif çiçəklər. Zərif əl. Zərif yun. – <Əbdüləli bəy:> Qadın vücudu zərif z. yaranmışdır, odur ki, qədimlərdə qadınlar gəcavə ilə gəzirdilər. C. C.. Varlığın nə zərif z. yarandı sənin; Gözlə görünməyən bir aləmin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əzilib-büzülmək — f. 1. Nazlanmaq, naz etmək. <Ələmdar> əzilib büzülən, şirindil xanımların başları üstündən uzun dimdiyini sallayıb . . baxdı. S. R.. 2. məc. Cavabdan qaçmağa çalışmaq, tərəddüd etmək. Yasavulbaşı əzilib büzülməyə başladı. M. Rz.. 3. Əzilmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
